توزیع طبیعی دقیق عناب کوهی به دلیل کشت گسترده نامشخص است، اما گمان می‌رود که منشأ آن در جنوب آسیا، بین لبنان، شمال هند، و جنوب و مرکز چین و احتمالاً اروپای جنوب شرقی باشد، اگرچه به احتمال زیاد در آنجا معرفی شده است.
این گیاه در عربی و فارسی به «عناب» معروف است و در شرق بلغارستان به هیناپیا معروف است. به صورت وحشی رشد می کند اما همچنین یک درختچه باغی است که برای میوه آن نگهداری می شود. میوه در پاییز چیده می شود.
این درخت طیف وسیعی از دما و بارندگی را تحمل می کند، اگرچه به تابستان های گرم و آب کافی برای باردهی قابل قبول نیاز دارد.
برخلاف بسیاری از گونه‌های دیگر این جنس، زمستان‌های نسبتاً سرد را تحمل می‌کند و دمای آن تا 15- درجه سانتی‌گراد (5 درجه فارنهایت) ادامه می‌یابد، و به عنوان مثال، این درخت معمولاً در پکن کشت می‌شود.
این تحمل وسیع عناب را قادر می سازد تا در زیستگاه های کوهستانی یا بیابانی رشد کند، به شرطی که در طول تابستان به آب های زیرزمینی دسترسی داشته باشد.
عناب در مناطق سردتر آسیا رشد می کند. پنج یا چند گونه دیگر از زیزی پاس به طور گسترده در آب و هوای معتدل تر تا بیابان های گرم آسیا و آفریقا پراکنده شده اند.
این گیاه در ماداگاسکار معرفی شده است و به عنوان یک گونه مهاجم در قسمت غربی جزیره رشد می کند و مناطق عمدتا حفاظت شده را تهدید می کند. در بخش هایی از جنوب کالیفرنیا کشت می شود.
اگرچه کاشت در آمریکای شمالی در حال حاضر تحت تأثیر هیچ آفت یا بیماری قرار نمی گیرد. در اروپا، در چند سال گذشته، حدود 80 تا 90 درصد از محصول عناب توسط لارو حشرات خورده شده است.
در ماداگاسکار، به طور گسترده توسط زبوس های آزاد خورده می شود و دانه های آن به راحتی در مدفوع زبوها رشد می کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.