موز توت گیاه موز اصفهان است ، بومی کشورهای دارای آب و هوای گرمسیری در جنوب شرقی آسیا مالزی ، اندونزی و فیلیپین متعلق به خانواده موساکیا می باشد.
این میوه در گونه ها و واریته های خوراکی به صورت دسته ای رشد می کند. موز معمولاً 90 تا 200 گرم وزن دارد حدود 20 درصد وزن به پوست نسبت داده می شود اگرچه این وزن بین ارقام مختلف به طور قابل توجهی متفاوت است.
به طور معمول خام خورده می شود، در برخی سنت ها به صورت پخته نیز مصرف می شود.
در فرهنگ عامه و تجارت با موز معمولاً به موز اشاره دارد که به عنوان میوه استفاده می شود، در حالی که ارقام موسی با میوه های سفت تر و نشاسته ای گاهی اوقات به عنوان “پلاتانی” نامیده می شود، یک واژه قرضی از پلاتانو اسپانیایی.
اما این تمایز کاملاً دلخواه است. هنگامی که نوع میوه از متن قابل استنباط باشد ، کلمات چنار و موز اغلب قابل تعویض هستند.
برخی از ارقام موز می توانند در ایتالیا زنده بمانند. به ویژه، رقم رایج سیسیل در سیسیل کاملاً روستایی است ، جایی که موفق می شود میوه ها را به بلوغ برساند.
کلمه موز ممکن است از کلمه عربی بنان به معنای انگشت آمده باشد، اما تصور می شود که به احتمال زیاد از یک زبان آفریقای غربی جنوب صحرا گرفته شده باشد، احتمالاً از کلمه بنانا در زبان وولوف.
در حدود سال 1516 گیاه موز توسط پرتغالی ها از آفریقا به آمریکا معرفی شد . در آن مناسبت این کلمه بخشی از زبان پرتغالی و زبان اسپانیایی شد.
موز، که هنوز به اروپا وارد نشده بود، در سال 1601 به عنوان میوه ای که بوی گل رز می دهد توصیف شد.
گیاه موز بزرگترین گیاه علفی با گل است. گیاهان به طور کلی بلند و قوی هستند و اغلب با درخت اشتباه می شوند، اما ساقه اصلی آنها در واقع یک ساقه کاذب است که تا 6-7 متر از یک غده پیاز رشد می کند.
هر ساقه کاذب می تواند یک دسته موز تولید کند. پس از باردهی ساقه کاذب می میرد اما مکنده های جانبی می توانند رشد کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.