نایلون کیسه زباله سنین برای زباله های بازیافتی است که مورد استفاده قرار می گیرد و کیسه سیاه رنگ که برای زباله های غیر عفونی و همچنین غیر قابل بازیافت استفاده می شود.
این کیسه های کوچک با وزن چند گرم، اگر در تعداد زیادی تولید نمی شدند، بی ضرر به نظر می رسیدند.
کارخانه ها در سراسر جهان سالانه بین 4 تا 5 تریلیون کیسه (یک تریلیون برابر یک میلیون میلیون) تولید می کنند، از کیسه های بزرگ زباله تا کیسه های ضخیم خرید و کیسه های نازک مواد غذایی.
در مقایسه با کیسه های کاغذی، تولید کیسه های پلاستیکی انرژی و آب کمتری مصرف می کند، آلودگی هوا و زباله های جامد کمتری تولید می کند و فضای کمتری را در محل های دفن زباله اشغال می کند.
اما تا پس از صدها سال تجزیه نمی شود. مقدار زیادی از آن به جمع‌آوری زباله‌ها ختم نمی‌شود، بلکه پس از پرتاب شدن، آویزان شدن به نرده‌ها و شاخه‌های درختان، مسدود کردن کانال‌های زهکشی و فاضلاب و مسدود کردن رودخانه‌ها توسط باد با خود می‌برد.
در مطالعات آمریکایی مشخص شد که 47 درصد زباله‌هایی که باد از محل‌های دفن زباله می‌وزد، مواد پلاستیکی است که بسیاری از آنها کیسه‌ها هستند.
کیسه های پلاستیکی پراکنده در دریا باعث خفگی و مرگ تعداد زیادی از پرندگان، لاک پشت ها، نهنگ ها و فوک ها می شود. همچنین برای دام در خشکی کشنده است.
یک کشاورز در ایالت نیو ساوت ولز استرالیا درخواست کالبد شکافی یک گوساله مرده را کرد و مشخص شد که در معده آن 8 کیسه پلاستیکی وجود دارد که باعث گرفتگی آن شده است.
کیسه های پلاستیکی به عنوان مشتقات نفت خام، گاز طبیعی یا پتروشیمی شروع می شوند و به زنجیره ای از مولکول های هیدروژن و کربن تبدیل می شوند که به عنوان پلیمر یا چسب پلیمری شناخته می شوند.
پس از گرم شدن پلاستیک و شکل دادن به آن و سرد شدن آن، آماده صاف کردن، جوشکاری، سوراخ کردن و چاپ روی آن است.
اولین کیسه های پلاستیکی که برای نان، ساندویچ، میوه ها و سبزیجات استفاده می شد در سال 1957 در ایالات متحده استفاده شد.
کیسه های پلاستیکی زباله در اواخر دهه شصت قرن گذشته در منازل و پیاده روها در سراسر جهان ظاهر شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.